TOPdag! Letterlijk en figuurlijk. Hoogste punt van de route bereikt, 780 meter. En Simon heeft gehoord dat hij is geslaagd voor zijn Gymnasium diploma!

De dag begint om 6u15 na een goede nacht in een echt bed. Simon heeft erg goed geslapen, ik vrij goed, had alleen wat last van hitte (opvliegers, heb ik in de tent raar genoeg geen last van) en een te zacht kussen. Lekker ontbijt, oa melk en cruesli! En broodjes, jus, gekookt ei, yoghurt, mmm. We nemen ook wat broodjes mee voor de lunch.

Vertrekken om half 9 met enige spanning voor de klim die eraan komt. Al na 2 km staat er op onze route een bord dat er in het fietspad richting Bischofsgrün 2,3 kilometer verder een Vollsperrung is en je de Umleitung moet nemen. Een check op de kaart leert dat de nieuwe route meteen de helling op gaat itt de Praagroute die zo lang mogelijk in het dal van de Weißer Main blijft. Nou ja, pech. Het zou vervelender zijn om ruim 2 km te klimmen en dan terug te moeten. De exacte stijgingspercentages weet ik niet, maar mijn kaart-app laat enkele hellingen van 15% zien. Sommige lukken (net) fietsend, bij andere moeten we lopen. Simon houdt het vaak wat langer vol dan ik. De sterkste stijgingen zitten meteen in de eerste paar kilometer tot het gehucht Föllmar, daarna gaat het iets makkelijker. De uitzichten maken het waard, we kunnen het dal van de Main mooi inkijken. Verderop komen we in het bos. Hoog, veel vogels, groen, geen mensen. Wauw.

Rond half 12 pauze, net wanneer Simon wordt gebeld door zijn mentor. Hij is zonder problemen geslaagd! WAUW! Hij had het wel verwacht, maar als hij scheikunde en biologie toch slechter had gemaakt dan verwacht, had het nog fout kunnen gaan. Maar dat waren beide voldoendes! Alleen Latijn een onvoldoende, maar dat wist hij eigenlijk al wel. Ik had een Nederlandse vlag en een "GESLAAGD"-button verstopt in een fietstas. Is een goede verrassing. Hij fietst daarna een tijd met de vlag als wapperende cape. De paar mensen die we tegenkomen kijken verbaasd. Haha, ze hebben vast geen idee waar het voor is.

Na de stijging volgen wat lekkere afdalingen, op een ruime asfaltweg halen we een maximum van 55 km/u. Gaat lekker! We besluiten het dorp Bischofsgrün links te laten liggen en de Praagroute pas weer op te pakken bij het plaatsje Fichtelberg. Onderweg nog twee omleidingen, maar die zijn aangegeven voor auto's en we wagen het er maar op. Gelukkig terecht.

De campings liggen vandaag voor ons wat ongunstig. De dichtstbijzijnde is al op 20 km, de volgende daarna is pas in Tsjechië, op 70 km. We besloten gister al om onderweg te kiezen. Gelukkig blijkt dat het prima gaat en we durven de 70 wel aan. Terecht, we halen het makkelijk. Onderweg nog wel wat meer, soms forse hellingen. Verder mooie dorpjes (oa Brand, Elisenfels), bossen, ruige weilanden, uitzichten. In Marktredwitz staat een Edeka langs de route waar we proviand inslaan. Oa een diepvriesmaaltijd paella die mooi twee 0% biertjes kan koelen. Zijn weer blij met de koeltas.

Volgend top-moment van de dag is het passeren van de grens met Tsjechië. Voor Simon een volledig nieuw land, voor mij eigenlijk ook. Ben in 1980 wel als 10-jarige in Tsjechoslowakije geweest, toen nog achter het ijzeren gordijn. Toen met een lange wachttijd bij de grens (meen ik me te herinneren), en nu fietsen we fluitend langs een grenspaal. Je zou er zo voorbij fietsen zonder het door te hebben!

Ik heb onderweg gebeld naar de camping bij Briza en bij geen gehoor maar gemaild. Geen reactie gekregen, maar op basis van de vriendelijke Nederlandse website, durven we het er wel op te wagen. We zijn er net na 18u, maar de receptie is al gesloten (staat op een post-it die op de deur hangt). Dan maar wat andere kampeerders vragen, het zijn bijna allemaal Nederlanders. "O, zijn ze er weer niet? Nou ja, je kunt vast wel een plekje zoeken". Er is zat ruimte, dus dat lijkt ons ook. Het wifi-wachtwoord hangt ergens aan een muur, mooi. Alleen voor douchen heb je een muntje nodig dat we niet hebben. Dat krijgen we echter later van mensen die er 2 over hebben omdat ze morgen heel vroeg vertrekken. Aardig! Van hen horen we ook dat de camping 3 weken geleden is overgenomen. Het is vanaf 2008 opgebouwd door twee Nederlanders, maar die hebben het dus net verkocht aan Tsjechen. De mensen van wie we dat horen zijn vrij negatief, verwachten dat de camping het niet lang meer zal maken. Zou jammer zijn, het is een hele mooie met terrassen, pal aan een meer, zwembad, huisjes, barretje.

Simon duikt al op tijd zijn bed in, maar komt er later weer uit omdat hij buikpijn heeft een moet overgeven. Dat gebeurt later nog een keer. Gelukkig helpt een paracetamol uiteindelijk wel om toch nog wat te slapen. Geen idee wat het is, ik heb nergens last van, dus de kans dat het iets met eten te maken heeft, is vrij klein. Hopelijk is hij morgen weer wat beter!